Een bos vol mos

Heiderbos

#gooutsideitsfree

Wanneer ik mij vermoeid of geïrriteerd voel, ga ik liefst naar een plaats met veel groen en bomen. Even uitwaaien, beter ademhalen. Dat is op zich niks nieuws. Maar dit jaar had ik de luxe (ik ben mij er van bewust wat een luxe het was) om veel naar buiten te gaan. Ik heb behoorlijk wat tochten gemaakt door dat mooie stuk groen in mijn achtertuin: het nationaal park Hoge Kempen. Meestal ging ik met de fiets maar vaak ook wandelend. Camera en statief gingen uiteraard altijd mee en ik ontdekte heel wat mooie nieuwe plaatsen. #gooutsideitsfree werd ineens mijn meest gebruikte hashtag op social media.

Jeneverbesbos

Ook deze week was er zo’n dag dat ik dringend eens naar buiten wilde. Even wat zuurstof tussen de kerstkliekjes en oudejaarsvoorbereidingen door. Het regende pijpestelen, maar kort voor de feestdagen had ik mijn favoriete camera teruggekregen, de Fujiflm X-Pro3. Ik had hem 3 maanden (!?) moeten missen voor een reparatie en stond te popelen om hem opnieuw te testen.

Mijn ouders hadden een zelfde plan opgevat en vroegen of ik mee ging naar het Jeneverbesbos in As. Deze jeneverbesbomen of -struiken (het zijn er een 7.000) groeien in een klein gebied in het Heiderbos. Je zou het een oprecht ‘verborgen’ pareltje kunnen noemen. De exacte locatie bleek namelijk nogal lastig te traceren. We kwamen meermaals ongewild met onze auto op een fietspad en reden ons met een ongelukkige draai achteruit zelfs helemaal vast. Auto uit modderpoel duwen kan ik dus ook afstrepen van de lijst met vreemde activiteiten in 2021.

De Jeneverbesstruiken zijn absoluut een uniek stukje natuur, maar het was eigenlijk het bemoste bos er omheen dat mij nog het meest charmeerde. Mossen? Hoor ik je denken. Is dat niet dat groene spul dat je tussen de tegels uitkrabt? Los van het feit dat mossen nuttig zijn in de natuur – ze beschermen de bodem tegen erosie en leveren zuurstof – is het werkelijk een zeer fotogeniek onderwerp. Ik werd er instant vrolijk van.

Groene tapijtjes

Het leek alsof iemand fel groene tapijtjes had uitgerold om de bruine bladeren en grijze stammen te bedekken. Als bij wonder stopte het ook nog eens met regenen. Een lage winterzon liet alles blinken en twinkelen. Dat oh-zo-fijne klapscherm van de X-Pro 3 kwam direct van pas voor foto’s kortbij de grond. Zo kwam ik uiteindelijk thuis met meer foto’s van mos dan van Jeneverbesbomen.

Ik hoop dat te blijven vasthouden in het nieuwe jaar. Fotograferen gewoon voor de fun van het fotograferen. Niet omdat je ergens iets te bewijzen hebt. Niet om jezelf bij iedere klik van de ontspanknop te overtreffen. Maar gewoon, omdat je een mooie nieuwe locatie hebt ontdekt en helemaal opgaat in het moment met je favoriete camera in de hand en de zon op je smoel.

Vaarwel 2021. Dank je wel voor alle nieuwe inzichten. Dank je wel voor alle nieuw ontdekte #gooutsideitsfree locaties. Dank je wel voor de pauze.

Op naar alle nieuwe uitdagingen van 2022!