Lensbaby composer Pro II met de Sweet 35

Laatst geüpdatet op september 9, 2021

Bizarre lenzen – Deel 2

De Lensbaby Composer Pro II sweet 35. ‘Wat moet je daar nou mee?’ vroeg een bevriende fotograaf me. ‘Koop dan een echte tilt-shift.’ Ik moest toen lachen om die opmerking want ik was helemaal niet van plan om deze lens als een tilt-shift te gebruiken. Ik wilde er van die dromerige, off-focus portretten mee maken. En dat is ook mogelijk. Sterker nog, de lens is zodanig off-focus dat ik het ondertussen storend vind. Dus inderdaad, ik vraag mij ook af wat ik ermee moet. Ondanks dat het systeem prima werkt en ook soepel is in bediening.

Laat ik beginnen met de mededeling dat ik fan ben van het merk Lensbaby. Ze maken bijzondere lenzen en filters die een specifiek effect geven aan je foto’s. De bediening is vaak anders dan gebruikelijk. Je moet met aandacht en kalmte fotograferen en dat is zeker bevordelijk voor de creativiteit. Ik noemde in een eerder blogje al de magnetische kleurfilters en prisma’s van hun omni creative systeem die ik vaak gebruik. 

Lens en houder

Zoals de naam al doet vermoeden, hebben we hier te maken met 2 onderdelen: de kleine Sweet 35mm lens die je in een bolvormige houder draait, de composer pro II. Met de composer pro kun je de lens alle kanten op buigen; naar boven, onder en opzij. Met de voorste grijze ring stel je de focus afstand in. Met de achterste grijze ring schroef je de composer pro vast in een bepaalde hoek.

Het lensje zelf kun je ook weer draaien in de houder. Zo kies je het juiste diafragma. Het klinkt omslachtig maar werkt vrij intuïtief. En wat tof is aan dit systeem: er zijn meerdere Lensbaby lenzen verkrijgbaar in die je in diezelfde Composer Pro kunt draaien. Lenzen met een ander brandpuntafstand en zelfs andere effecten. Dat scheelt weer in de aanschafprijs. Mijn exemplaar is ooit nog aangeschaft voor mijn eerste Nikon, maar met een adapter ook makkelijk te gebruiken op mijn Fujicamera’s.

Laat je de Sweet 35 gewoon in het midden staan heb je een super softe lens die aparte bokeh levert. Maar zodra je de composer pro ook maar een beetje buigt, krijg je een sterke en ook echt wel unieke vervorming. Het punt van focus wordt steeds kleiner en verschuift steeds verder naar het uiteinde van je beeld. Met de uitgetrokken bokeh en vaak uitgeblazen highlights geeft het bijna het effect van een tekening. 

Heel af en toe heb ik er een pareltje tussen zitten. Maar het grootste deel van de foto’s schuif ik rechtstreeks in de prullenbak. Nu is dat wel eigen aan fotograferen met zo’n aparte lens en ook onderdeel van het creatieve proces. Maar dan fotografeer ik liever met de oldtimer Helios. Een lens die ook een zeer aparte bokeh heeft, maar waar ik een betere controle over heb.

De Lensbaby Composer II is dus niet zo’n specialleke die ik overal en altijd meeneem, zoals ik dat bijvoorbeeld wel doe met de fish-eye die ik in de vorige blog beschreef. Het is eerder die lens achteraan in de kast die ik bij momenten nog eens op de camera schroef voor een rondje door de wijk.

Bloempjes en blaadjes

Bloemen en blaadjes. Als ik zo door de foto’s scroll gemaakt met deze lens, is dat het meest gebruikte onderwerp. Voor portretten gebruik ik hem zelden, ondanks dat dit bij aanschaf mijn intentie was. Ik vrees dat ik wel heel veel geduld vraag van mijn model als ik zo lang moet zoeken naar het juiste punt van focus. En hoewel ik eerder schreef fan te zijn van lensflare, vind ik de flares van de Sweet 35 bij momenten wel wat over de top.

We kunnen dus concluderen dat dit geen lens is voor mij. Zonder dat dit enige afbreuk doet aan de kwaliteit. Want deze lenzen hebben hun naam gemaakt en ik zie genoeg fotografen en vooral ook filmmakers die er heel artistiek, creatieve dingen mee doen.

Kijk voor meer inspiratie zeker eens in de gallerijen van de website van Lensbaby. Zie ook dit artikel van fotograaf Jake Hicks dat wat dieper ingaat op de vergelijking met een tilt-shift lens.