Plaatjes van Augustus

Laatst geüpdatet op september 5, 2022

Een collega noemde het vakantierouw. Die laatste dag van je vakantie waarop je ineens beseft hoe leuk je het hebt en hoe fijn het gezin functioneert als er tijd is voor elkaar. En dan de onvermijdelijke droefheid dat het weer voorbij is.

Een vakantieritme is vlug aangeleerd. Cappuccino om 10 uur en dan op het gemak naar een museum of iets anders cultureels. De namiddag luieren in het park. Uno spelen in de treinrit terug naar het hotel. ’s Avonds laat nog wat eten op een terras. Ter afsluiting een aflevering van the Crown of een film van Harry Potter. (Want dan zien we al die coole gebouwen uit Londen nog eens terugkomen). Gezellig samen televisie kijken, in plaats van ieder voor zich met zijn eigen schermpje.

De dagen kabbelen voort en ineens is daar toch die einddatum en zit je terug in de trein naar huis. Je probeert te wennen aan het normale ritme. Eerst met de was. Dat is meestal al een serieuze anticlimax. In de hoeken van de koffers liggen nog hoopjes strandzand van Isle of Wight waar je zo fijn je verjaardag vierde. 

Voor je het weet sta je voor een rek met schoolspullen. Je mand ligt al vol met klappers, pennenzakken en schrijfblokken. Om je heen zie je handjes graaien naar stickers en pennen. Mijn kinderen proberen me wijs te maken dat een liniaal van 30 cm écht beter is als die van 50 cm die ze al hebben. Links van me hoor ik een zelfde discussie tussen moeder en dochter over potloden. ‘Je hebt toch nog zo’n set van vorig jaar, wat is daar dan mee gebeurd’?

Maar dan zijn er die kleine bubbels van geluk. Bij de kassa vis je een bonnetje uit de tas van de Rivier Cruise in Reading. In een van de zijvakken steekt nog een verzameling schelpjes en stenen van dat leuke kiezelstrand in Portsmouth. Verrek, je was daar echt. Hoe lang is het nu geleden? Een week? 5 dagen?

Dit jaar ga ik echt alle foto’s printen. Ik heb al een soort schema gemaakt, want het zijn er veel. Tegen kerst hoop ik klaar te zijn.

Hoe zeggen ze dat ook alweer? Verzamel vooral herinneringen! 

En zand, schelpen en foto’s…. Dat helpt ook al.