Over mij

Mijn naam is Esperanza Wingelaar, hobbyfotograaf, moeder van 2 en in het dagelijks leven werkzaam in iets totaal anders als fotografie. 

Enkele jaren geleden kocht ik een eerste spiegelreflexcamera (Nikon D90). Ik maakte al massa’s foto’s met mijn gsm, maar ik vond de kleuren vaak te gesatureerd en er was het gebrek aan zoom. Kortom er zat een limiet op wat je met zo’n ding kan doen. Hoewel dat de dag van vandaag ook al niet meer helemaal opgaat. Smartphonefotografie ontwikkelt zich enorm snel, maar laten we niet afdwalen..

Ik leerde de belangrijkste instellingen en technieken op een avondcursus en ik heb de camera niet meer losgelaten. Of die camera de Nikon D90 wel, die heb ik wel weer losgelaten en ook nog wel wat camera’s daarna om geheel eerlijk te zijn. Maar ik heb de hobby nooit verwaarloosd. Ik heb mijn camera bijna dagelijks in handen en ik krijg een steeds groter wordend beeldarchief. Dus misschien mag ik mijzelf toch al stilletjes hobby-fotograaf-met-veel-ervaring noemen.

Fotografie heeft mij beter leren kijken naar de wereld rond mij. Zelfs als ik helemaal geen camera bij heb. Zo durf ik ‘s morgens op weg naar het werk van mijn fiets te springen om even een paar minuten te genieten van een mooie zonsopkomst. Maar ook een minder spectaculair schouwspel zoals een rij meeuwen op een kraan, een kat die zich warmt in de ochtendzon, een vrouw joggend met een kinderwagen. Of zelfs een file auto’s die met hun damp en koplampen bij donker weer een soort mistig schouwspel creëren. (Ja echt, dat kan mooi zijn).

Fotografie laat de tijd even stil staan. Of je nu gebruik maakt van een full-frame spiegelreflex of je smartphone. Het slaat je herinnering op (letterlijk), leert je focussen op iets kleins, leert je focussen op licht, op vormen en het stimuleert je om vaker naar buiten te gaan en het moment te beleven.   

Dus, zet die yogamat maar op zolder. Trek de gympen aan en ga fotograferen. En mocht het even slecht weer zijn buiten, lees dan gerust nog even verder op mijn blog.

Esperanza